Nazım'ın bahçesi, geliyorlar, ikişer üçer, yalnız.
Niye yazmak istiyoruz, anlatıyoruz, tanımaya çalışıyoruz bizi.
Birbirimizde kendimizi.
Sözün bohçası açıldıkça, savruluyor ortalığa merak ve beklenti yumakları.
Önümüzdeki günler güz güneşiyle, yağmurla, soğukla, sohbetle bizi bekliyor.
Sözcükler, cümleler ve öykülerle.
Sanırım, hepimizin içi sevindi!
hocam hadi ama çok oldu susuşunuz...
YanıtlaSil