Bit Pazarı- yitik anlar

Bir fotoğrafçıya gidilmiş. O zamanların haftalık dediğimiz çekimlerinden.
İlkinde belki bir bayram, belki bir başka özel gün. Diğerinde düğün.
Karelerde gülümsenilmiş. Objektife zamana bakılır gibi bakılmış. An sabitlenmiş.
Sonra fotoğraf büyütülmüş, çerçevelenmiş. Belki de şimdi var olmayan duvarları yıllarca süslemişler. Binlerce kez tozları alınmış, üzerine konuşulmuş, eşe dosta anısı aktarılmış.
Yandaki marlbora kartonuyla kapatılmış boş çerçevenin öyküsü bir başka.
Şimdi bit pazarındalar. Tozlu, yorgun yılların ardından sürdürüyorlar bize bakmayı.
Hayat desem, demesem, bilemedim.
Yetmiyor sözcükler...