10 Temmuz 2010 Cumartesi

yetinmek sevindirir-di!




şu kalıp işi kimi ne ilgilendiriyorsa, takmışım kafayı bir kez, yazıp duruyorum.


merak denilen çalı kuşu bir kere yapışınca insanın yakasına, arkası da geliyor işte. yani sen kalıptan başka birşey yapmayacak mısın dedi heykel hocam ve yeni arkadaşım Gülcan. biraz alınıyor gibi geldi bana. ayartılmaya hazır bünyem dillendi birden.


aslında elimi çamura sokmak istiyorum, deyiverdim!


çamur kardık, çaktığımız kaideye yükledik.


yaptığım ya da yapmak istediğim bir büst. serbest ve özgün çalışıyorum ilk işimde. öneri ve bilgilendirme yok. öyle anlaştık.


şimdilik Sezar'dan Brutus'a oradan aşk-ı Memnu'nun ilk versiyonundaki Beşir'e dek gidip geliyor.


koluma yatırıp eve getiresim var.


yetinmek sevindirir- di, eskiden, çok eskiden!


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder